سیستم های مدیریت کیفیت

مقدمه

امروزه با پیشرفت تکنولوژی و افزایش رقابت در بازار جهانی روش‌های گوناگونی برای افزایش سود در شرکت‌ها فراهم شده است و دنیای رقابت کنونی ایجاب می‌کند, که هر شرکت فعال توانایی واکنش سریع به محرك‌های خارجی را داشته باشد.  در این میان هیچ شرکت مستقلی نمی‌تواند در بازار رقابتی فعالیت نماید.افزایش نگرانی‌ها در مورد هشدارهای محیطی، تولیدکنندگان را مجبور به تلاش برای کاربرد راهکارهایی در زمینه مدیریت محیطی نموده است. مدیریت زنجیره تأمین سبز توسط انجمن پژوهش صنعتی دانشگاه ایالتی میشیگان در سال 1996 معرفی شد که در واقع مدل مدیریت نوینی برای حفاظت از محیط زیست است. مدیریت زنجیره تأمین سبز از منظر چرخه عمر محصول شامل تمامی مراحل از مواد اولیه، طراحی و ساخت محصول، فروش محصول و حمل و نقل، استفاده از محصول و بازیافت محصولات می باشد.رویکرد مدیریت زنجیره تأمین سبز به‌عنوان یک دیدگاه جامع مدیریت محیطی که همه جریان‌های از تأمین‌کنندگان به تولیدکنندگان و در نهایت به مصرف‌کنندگان را در بر می‌گیرد، مورد توجه زیادی قرار گرفته است.

مدیریت زنجیره‌ تأمین، یکپارچه کننده مدیریت زنجیره تأمین با الزامات زیست‌محیطی در تمام مراحل طراحی محصول، انتخاب و تأمین مواد اولیه، تولید و ساخت، فرایندهای توزیع و انتقال، تحویل به مشتری و بالاخره پس از مصرف، مدیریت بازیافت و مصرف مجدد به منظور بیشینه کردن میزان بهره وری مصرف انرژی و منابع همراه با بهبود عملکرد کل زنجیره تأمین است در بررسی اثرات زیست‌ محیطی فعالیت‌های زنجیره تأمین به تحلیل اثرات محصولات بر محیط زیست به کمک رویکردی کلی‌نگر (شامل تحلیل دوره عمر محصول از آغاز تا پایان عمر آن) پرداخته می‌شود. در این رویکرد کلیه اثرات بوم شناختی (علم عادت و نحوه زندگى موجودات و تعامل آن‌ها با محیط) هر فعالیت در مراحل مختلف عمر محصول مانند مفهوم محصول، طراحی، تهیه مواد خام، ساخت و تولید، مونتاژ، نگهداری، بسته‌بندی، حمل و نقل و استفاده مجدد محصول اندازه گیری و در طراحی محصول لحاظ می‌شود. بنابراین، فشارهای محیطی در سال‌های اخیر باعث شده است که زنجیره‌تامین و مدیریت مناسب آن، یک عامل مهم جهت حضور موفق در بازارهای رقابتی مطرح شود.

بیشتر شرکت ها مواد اولیه و یا اجزای سازنده را از فروشندگان / تامین کننده های خارجی تهیه می کنند که تعدادی از تامین کنندگان رقیب با ظرفیت های مختلف ، طرح های قیمت گذاری ، ساختار هزینه ، سطح خدمات و کیفیت وجود دارند. هزینه مواد اولیه و قطعات تشکیل دهنده بخش قابل توجهی از کل هزینه ها در بسیاری از صنایع را نشان می دهد (Aissaoui et al.، 2007؛ Burke et al.، 2007). بنابراین ، تصمیمات مربوط به خرید نقش کلیدی در کارایی و اثربخشی کلی یک شرکت دارند. یکی از مهمترین تصمیمات مربوط به عملیات خرید، ارزیابی و انتخاب تأمین کننده است. عوامل مختلفی از جمله قیمت ارائه شده توسط تأمین کننده ، موعد تحویل ، کیفیت کالاها ، ظرفیت تأمین کننده و موقعیت جغرافیایی تأمین کننده هنگام تصمیم گیری در مورد ارزیابی و انتخاب تأمین کننده وجود دارد.

در شکل زیر اهداف کلی مساله انتخاب تامین کننده آورده شده است.

دوستان عزیز پیشنهاد می شود ویدیوی زیر را حتما مشاهده نمایید

زنجیره تامین سبز

در سال های اخیر، آلودگی های محیط زیستی به یک مساله چالش برانگیز برای سازمان های تجاری تبدیل شده است. عملیات کسب و کار مانند منبع یابی و تولید به عنوان عوامل اصلی در این زمینه شناخته می شوند ، این عملیات سبب افزایش فشارها و رسیدگی سهامداران داخلی و خارجی سازمان مثل دولتها، کارگران و گروههای غیر انتفاعی شده است . بنابراین، این موضوع منجر به افزایش تقاضای مشتریان و جوامع محیط زیستی برای محصولات سازگار با محیط زیست شده است. این چالش ها و فشارها سبب می شود که شرکتها ضمن انجام فعالیت های مربوط به کسب و کار، به آثار محیطی محصول و ایجاد محصولات سبز به طور جدی توجه داشته باشند. مفهوم «سبز» تجسمی از محصولات، فرآیندها، سیستم ها و فن آوری های سازگار با محیط زیست است که فعالیتهای مربوط به کسب و کار را تحت تأثیر قرار میدهد .به طور کلی، نقش سازمان ها در جامعه و مسوولیت آنها در حداقل سازی آثارشان بر محیط زیست اهمیت بیشتری پیدا کرده است.

 با افزایش مقررات دولتی و آگاهی های عمومی در ارتباط با حفاظت از محیط زیست، امروزه شرکتها برای ورود به بازارهای جهانی نمی توانند مسایل محیطی را نادیده بگیرند. علاوه بر این، به منظور انطباق با مقررات محیطی برای فروش و صادرات محصولات شرکتها باید استراتژی هایی را به صورت داوطلبانه به منظور کاهش آثار محصولات خود بر محیط زیست به اجرا در آورند. بنابراین، یکپارچه سازی عملکردهای محیطی، اقتصادی و اجتماعی در دست یابی به توسعه پایدار، چالش تجاری مهم در قرن جدید مدیریت زنجیره تامین سبز سیب دست یابی سازمان به سود و سهم بازار از طریق کاهش خطرها و آثار محیطی می شود، در حالی که کارایی اکولوژی آنها افزایش پیدا می کند. به طور کلی، ایجاد زنجیره تامین سبز و توجه به مسایل محیط زیستی سبب کاهش هزینه ها و بهبود عملکرد محیطی می شود و اعتبار و شهرت شرکت را افزایش می دهد.

هدف زنجیره تامین سبز حذف یا حداقل کردن آثار منفی محیطی (آلودگی هوا، آب و خاک و اتلاف منابع انرژی، مواده محصولات از استخراج با استفاده از مواد خام تا استفاده ی نهایی و مصرف محصولات می باشد. همچنین، ایجاد مطلوبیت و رضایت مندی از نظر محیط زیستی در سراسر زنجیره ی تأمین و دستیابی به بازار جدید از طریق عرضه ی محصولات سازگار با محیط زیست، کاهش هزینه ها از طریق صرفه جویی در منابع، هزینه ی سوخت، تعداد ساعات کارگران، حذف ضایعات و بهبود بهره روی و بهره مندی از مزایای رقابتی از طریق خلق و ارایه ارزش برای مشتریان و رضایت مندی و وفاداری مشتریان نسبت به محصولات و در نهایت افزایش سود آوری از مزایای زنجیره ی تامین سبز می باشد. شرکتهای تولیدی و خدماتی در ایران نیز از فشارهای جهانی برای رعایت مسایل محیط زیستی در تولید محصولات و خدمات مصون نمانده و قوانین و مقرراتی به منظور حفاظت از محیط زیست، کنترل آلاینده های محیط زیستی، جلوگیری از اتلاف منابع و رعایت استانداردهای محیط زیستی برای سازمانها اعمال میشود. در کشورهای صنعتی قانون زباله های تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی ، بازیافت زباله های الکترونیکی به ازای هر نفر را الزامی می کند. در ایران تنها سیستم موجود در این زمینه نوعی سیستم مجازات با جریمه است که از جانب آلوده کننده پرداخت میشود. اگر چه مباحث مربوط به حفظ محیط زیست در تمامی برنامه های توسعه ی جمهوری اسلامی ایران مدنظر بوده است، اما از برنامه ی توسعه چهارم (۱۳۸۸ – ۱۳۸۴)، طرح دیدگاهها و سیاست های مبتنی بر تفکر محیط زیستی مانند اقتصاد محیط زیست گامی خردمندانه به شمار می رود. علاوه بر مباحث برنامه سوم توسعه در زمینه های آموزش محیط زیست، ساماندهی و جلوگیری از آلودگی و تخریب، ایجاد صندوق ملی محیط زیست، پایش منابع آلاینده و مدیریت زیست بومی کشور در برنامه چهارم توسعه دارای مواد قانونی در فصل محیط زیست شد، در برنامه ی پنجم توسعه (۱۳۹۳-۱۳۸۹) مواد قانونی دیگری با مباحث مدیریت یکپارچه زیست بومی و ارزیابی محیط زیستی پروژه های خود اظهاری، کاهش آلودگی هوا، کاهش حجم پسماند ورودی به محل های دفن، شناسایی کانون های انتشار ریزگردها و مهار آن، کنترل و کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای آمده است.

انتخاب تأمین کننده نقش مهمی در ایجاد زنجیره تأمین سبز دارد (Rao، 2002). رابطه مثبت بین انتخاب تأمین کننده سبز و اجرای زنجیره تامین سبز در مطالعه Seuring و Muringller  در سال 2008 مشاهده شده است.
یک بررسی جالب که توسط یک شرکت مشاوره انجام شده است  نشان داد که تنها 19 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای گلخانه ای (GHG) در زنجیره تأمین از فعالیت های عملیاتی مستقیم شرکت تولید می شود و بقیه از انتشار 81 درصد تولید می شود(Trucost، 2009).  انتخاب تأمین کننده نقش مهمی در به حداقل رساندن انتشار کربن در زنجیره تأمین بازی می کند. براساس یک گزارش نظرسنجی (CDP (2010 ، بیش از نیمی از شرکت کنندگان گفتند که در صورت عدم انتشار گازهای کربن خود ، در آینده تجارت با تامین کنندگان را متوقف می کنند. با توجه به افزایش آگاهی در مورد تغییرات آب و هوایی ، شرکت ها برای مدیریت تولید گازهای گلخانه ای خود به عنوان یکی از شرایط برای انجام کار با آنها فشارهایی را بر روی تأمین کنندگان خود وارد می کنند. گرایش تأمین کننده برای به حداقل رساندن میزان انتشار گازهای گلخانه ای یکی از معیارهای انتخاب تأمین کننده است (CDP، 2010).

نقش تامین کننده در زنجیره تامین

با افزایش فشارهای جهانی مبنی بر تولید محصولات سازگار با محیط زیست، مفهوم مدیریت زنجیره تأمین سبز وارد حوزه کسب و کار شده است. مدیریت زنجیره ی تامین سبز ترکیبی از تفکر محیطی و زنجیره تأمین است که شامل طراحی محصول، منبع یابی و انتخاب مواد، فرایندهای تولید و تحویل محصول نهایی به مصرف کننده می باشد. این مفهوم، شامل جستجوی تامین کنندگان بر اساس عملکرد محیطی آنها و انجام تجارت با آن دسته از تامین کنندگانی که استانداردها و مقررات محیطی را رعایت می کنند، می باشد. زنجیره تامین سبز به عنوان توسعه ی زنجیره تامین سنتی تعریف شده است که شامل فعالیت هایی از قبیل طراحی سبز، صرفه جویی در منابع، کاهش استفاده از مواد مضر و خطرناک، بازیافت و استفاده مجدد از محصولات است که هدف آنها حداقل کردن آثار محیطی یک محصول در سراسر چرخه ی زندگی آن می باشد. زنجیره تامین سبز عبارتند از: مجموعه اقدام های داخلی و خارجی بنگاه در سراسر زنجیره که به بهبود محیط زیست و جلوگیری از ایجاد  آلودگی منجر می شود. زنجیره تامین سبز فرآیند ترکیب معیارهای محیطی با تصمیم گیری های خرید سازمانی و روابط طولانی مدت با تامین کنندگان می باشد.

به طور کلی، مدیریت زنجیره تامین هماهنگی و مدیریت شبکه ی پیچیده ای از فعالیت هاست که شامل تحویل محصول به استفاده کننده نهایی با مشتری می باشد. عملیات تولیدی نقش عمده ای در تخریب و الودگی محیط زیست در مراحل مختلف چرخه عمر محصول از استخراج مقایع تا تولید، استفاده، استفاده مجدد، بازیافت و از بین رفتن محصول ایفا می کنند. بنابراین شرکتهای تولیدی می توانند از طریق بهبود در فرایندها به منظور کاهش آثار محیط زیست محصول به مزیت رقابتی و افزایش سهم بازار دست یابند الوگو و همکارانش در سال 2011 طی پژوهشی که به توسعه فاکتورهای کلیدی در زنجیره تامین سبز پرداخته شد این موضوع را بیان کردند .فراتر از این تعریف، با اضافه کردن جزء سبز، مدیریت زنجیره ی تامین سبز ارایه می شود که به عنوان تهیه ی سیژ، تولید سبزه توزیع سبز و لجستیک معکوس تعریف شده که منجر به کاهش یا حداقل کردن ضایعات (انرژی، انتشار گازها، مواد خطرناک شیمیایی و ضایعات خاک) در طول زنجیره تامین می شود. لجستیک معکوس در این تعریف به معنی بازگشت محصولات از جانب مشتریان با عرضه کنندگان به منظور استفاده مجدد، بازیافت و تعویض محصولات می باشد.

مدیریت زنجیره تامین سبز به یک استراتژی برای بهبود عملکرد محیطی و اقتصادی یک شرکت تبدیل شده است . تدارکات یکی از کارکردهای مهم استراتژیک در SCM را تشکیل می دهد. انتخاب تأمین کننده مناسب ، مزیت رقابتی را به شرکت می دهد که هم هزینه ها را کاهش دهد ، هم کیفیت را بالا ببرد ، یا تأثیر منفی بر محیط زیست را به حداقل برساند.

منظور از زنجیره تأمین سبز در این پژوهش، مجموعه رویه های مدیریت زنجیردی تامین در پاسخ به نگرانی های مربوط به محیط زیست با توجه به طراحی، خرید، تولید، توزیع، استقادهی مجدد و استفاده از کالا و خدمات شرکت است. این تعریف به طور جامع شامل فلسفه ی مدیریت زنجیره ی تامین سبز که همان تمرکز بر چگونگی استفاده ی شرکتها از فرآیندها، فن آوری و توانایی تامین کنندگان و ادغام آن با مسایل مربوط به محیط برای کسب مزیت رقابتی است، می باشد. به دلیل اهمیت جهانی مدیریت مواد خطرناک و الزام به قوانین محیط زیستی برای ایجاد زنجیره تامین سبز، مطالعات متعددی برای سنجش میزان سبز بودن یک زنجیره ی تامین انجام گرفته و معیارها و شاخص های متعددی به صورت کمی و کیفی و با توجه به هزینه ی محیط، فرآیند تولید محصول و سیستم های مدیریتی ارایه شده است. با مرور ادبیات مدیریت زنجیره تامین سبز و مدیریت محیطی، روشن میشود که تمرکز اکثر این مطالعات برای ارزیابی میزان سبز بودن زنجیره تامین بر شش معیار زیر استوار است:

تامین و خرید سبز: یکی از عوامل اولیه و اساسی ایجاد زنجیره ی تامین سبز، انتخاب تامین کنندگان سبز می باشد. تأمین کنندگان، فروشندگانی هستند که مواد خام، اجزا و خدماتی که یک سازمان، خود نمی تواند فراهم کند را برای سازمان تأمین می کنند. در محیط تولید فعلی برای زنجیره تامین، تامین کننده یک بخش ضروری برای یک سازمان است و یک تامین کننده مناسب می تواند به شرکت محصولات با کیفیت و مقدار مناسب و با قیمت معقول و در زمان مناسب ارایه دهد.

طراحی سبز: طراحی آگاهانه محیطی از یک محصول و پسته بندی آن به منظور حداقل سازی آثار محیطی منفی محصولات در کل چرخهای عمرشان و ارتقای روش های محیطی مثبت مثل بازیافت و استفاده مجدد از محصولات و بسته بندی آنها.

تولید سبز: فرایندهای تولیدی سازگار با محیط که منجر به ضایعات و آلودگی کمتر و افزایش کارایی و امنیت شغلی بیشتر میشود.

بسته بندی سبز: شامل بسته بندی کوچکتر و همچنین استفاده از مواد سبز در بسته بندی، همکاری با فروشندگان در بسته بندی استاندارد، حداقل کردن مواد استفاده شده و زمان بسته بندی ارتقای برنامه های بازیافت و استفاده مجدد از بسته بندی ها می باشد.

حمل و نقل و توزیع سبر: تحویل مستقیم به مصرف کننده استفاده از وسایل نقلیه مناسب و کم خطر جهت توزیع کالا و همچنین لجستیک معکوس شامل بازگشت محصول و یا بسته بندی بعد از استفاده، بازیافت و اصلاح مواد از محصول یا بسته بندی یا تعویض مطمئن محصولات می باشد.

هزینه های ایجاد زنجیره تامین سبز: هزینه هایی که سازمان برای دریافت استانداردهای محیط زیستی مانند استانداردهایROHS , WEEE ، lso1400و … پرداخت می کند.

رتبه بندی تامین کنندگان

در بسیاری موارد اینکه تامین کننده قادر به تامین مواد و خدمات مورد نیاز باشد ، کافی نیست بنابراین شناخت نقاط ضعف و قوت تامین کننده ضروری است و اینکه آیا تامین کننده می تواند تامین را به مدت طولانی ادامه دهد؟ ارزیابی تامین کننده ممکن است در چهار سطح انجام پذیرد:

سطح محصول : این سطح بر روی بهبود کیفیت محصول متمرکز می شود .

سطح فرایند : در این مقطع فرایند تولید مورد بررسی قرار می گیرد .

سطح سیستم تضمین کیفیت : رویه های مربوط به بازرسی کیفیت ، بهنگام نگه داشت شده می یابد .

سطح شرکت : در این سطح که بالاترین سطح است نه تنها به جنبه های کیفی تمرکز می شود بلکه جنبه های مالی نیز در نظر گرفته می شود.

تولید کنندگان به منظور کسب اطمینان از عملکرد کیفی تامین کنندگان به درجه بندی دوره ای آن ها در هر دوره اقدام می نماید و یا این کار خود ضمن ارزیابی کننده نسبت به مساله عملکرد ، رقابتی را در راستای حل مشکلات تامین کنندگان بوجود می آورد. در شکل زیر مراحلی از رتبه بندی تامین کنندگان آورده شده است.

نقش تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره

تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) یک رشته مجزایی  است که تصمیم گیری های مربوط به انتخاب بهترین گزینه را از بین چندین نامزد بالقوه در یک تصمیم ، منوط به چندین معیار یا ویژگی که ممکن است مشخص یا مبهم باشد انجام می دهد.در هنگام تصمیم گیری ، تصمیم گیرندگان  همیشه سعی می کنند راه حل بهینه را انتخاب کنند. متأسفانه ، یک راه حل مطلوب فقط در صورت وجود یک معیار واحد وجود دارد. در شرایط تصمیم گیری واقعی ، تقریباً هر تصمیمی شامل برخی اختلافات یا نارضایتی ها است .در مساله انتخاب تامین کننده نیز چون هدف نهایی ارزیابی تامین کنندگان در زنجیره تامین می باشد بنابراین با یک مساله تصمیم گیری روبرو هستیم که می توانیم از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره استفاده کنیم.در جدول زیر به صورت خلاصه به بررسی مقالات در زمینه بکارگیری مدل های MCDM در انتخاب تامین کننده بیان شده است.

اگر بخواهیم فرایند انتخاب تامین کننده را از منظر روشهای تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) بررسی کنیم در شکل زیر این فرایند به خوبی بیان شده است.

در ادامه به ذکر پیشینه پژوهش در این زمینه خواهیم پرداخت

پیشینه پژوهش (مقالات ارائه شده)

زیدان و همكاران (2011) در مقاله‌ “روش ترکیبی برای ارزیابی عملکرد و انتخاب تأمین‌کننده در کارخانه جات ماشین سازی” انجام دادند . گام نخست، ارزیابی عملکرد کیفی از طریق روش AHP (برنامه‌ریزی سلسله مراتبی) فازی در یافتن وزن‌های معیارها یه کار گرفته شده و سپس تاپسیس (تکنیکی برای اولوبت سفارش از طریق شباهت با راه‌حل‌های ایده‌ال) فازی در یافتن رتبه‌بندی تامین‌کنندگان استفاده گشته است. بنابراین، متغیرهای کیفی به یک متغیر کمی جهت استفاده در روش (تحلیل پوشش داده) به عنوان خروجی که حسابرسی سیستم مدیریت کیفیت نامیده می‌شود تبدیل شده است. در گام دوم، تحلیل پوششی داده با یک ورودی مبهم و چهار متغیر خروجی، تحت عناوین، حسابرسی سیستم مدیریت کیفیت، نرخ هزینه ضمانت، نرخ نقص، مدیریت کیفیت شکل گرفته است. به عنوان یک نتیجه، مقایسه کردن با سیستم کنونی از طریق کارخانه ماشین‌سازی به کار گرفته شده، روش جدید در قالب مزایا و اولویت‌هایی برای تصمیم‌گیری در خرید با کیفیت کابین یدک کش اتومبیل از طریق انتخاب تامین‌کننده (گان) در یک کارخانه ماشین سازی در ترکیه به نظر می‌رسد.

همچنین برای بررسی یک نمونه واقعی از تحلیل پوششی داده ها، از پست پروژه DEA دیدن کنید.

بیوکزخان و همکاران  (2012) از رویکرد ترکیبی روش دیمتل – ANP و تاپسیس برای ارزیابی تامین کننده سبز در شرکت فورد اتوسان ترکیه استفاده کردند . این رویکرد ترکیبی فرآیند تحلیل شبکه ای فازی و دیمتل فازی ، برای مقایسات زوجی استفاده شده است . و از رویکرد تاپسیس فازی برای انتخاب بهترین تامین کننده استفاده شد . که در انتها تامین کننده سوم از میان 5 تامین کننده به عنوان بهترین تامین کننده انتخاب شد .

 كانان و همکاران  (2014) در پژوهش خود تحت عنوان “انتخاب تامین‌كننده‌ سبز بر اساس عملیات‌های مدیریت زنجیره‌ تامین سبز”،  از این تکنیک فازی برای اولویت دادن به منظور شبیه‌سازی یک راه‌حل ایده‌آل (روش تاپسیس) برای انتخاب تامین‌کننده سبز بر اساس راهکارهای مدیریت زنجیره تأمین سبز استفاده كرده‌اند. در این پژوهش تجربی داده‌ها از 12 شركت تامین كننده‌ی قطعات الكترونیكی در كشور برزیل استفاده شد است. در ادامه با استفاده از رویكرد تاپسیس فازی به رتبه‌بندی این تامین‌كننده‌ها پرداخته شده است. نتایج این پژوهش نشان داد كه به نظر خبرگان چهار معیار اصلی:1) تعهد مدیریت ارشد در قبال (جی اس سی ام) 2) طرح‌های تولیدی كاهش مصرف‌، استفاده مجدد، بازیافت یا بازگردانی مواد؛ 3) قبول الزامات زیست‌ محیطی قانونی و برنامه‌های حسابرسی؛ و 4) طرح‌های تولیدی كه استفاده از مواد سمی و خطرناك را كاهش داده یا كنار می‌گذارد، اصلی ترین معیارهای پذیرفته شده در انتخاب تامین كننده‌ی سبز می‌باشند. در نهایت با استفاده از این معیارها به رتبه‌بندی جایگاه فعلی 12 شركت مورد مطالعه پرداخته شده است. در نهایت مقایسه بین نتایج رتبه‌بندی‌های بدست آمده با رویكرد تاپسیس فازی و روش میانگین هندسی، دقت روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره را در رتبه‌بندی نشان داده است. که در نتیجه معیار طرح های تولیدی کاهش مصرف به عنوان معیار اول شناسایی شد و تامین کننده دوم به عنوان بهترین تامین کننده انتخاب شد.

سو و همكاران  (2015) در پژوهش خود با عنوان : ارتقای عملكرد مدیریت زنجیره تامین سبز با استفاده از رویكرد دیمتل-خاكستری و تاپسیس فازی، به شناسایی شاخص‌های اصلی مدیریت زنجیره تأمین سبز و ارائه مدلی در این راستا و در نهایت انتخاب بهترین تأمین‌کننده در میان شركت‌های تامین‌كننده قطعات الكترونیك در كشور تایوان از دید ملاحظات زیست‌محیطی پرداخته‌اند. نتایج این پژوهش نشان داد كه شرکت‌های صنایع الكترونیك باید توسعه پایداری مشار كتی و ارزیابی عملكرد چرخه زندگی شان را برنامه‌ریزی و توسعه دهند، همچنین یکپارچه‌سازی روش‌های عملیاتی عرضه کنندگان  و تمرکز بر خرید سبز  را به عنوان سیستم کلی در راستای تحقق 3R (بازیافت / استفاده مجدد / کاهش ) برای افزایش درصد صرفه جویی در مواد مدنظر قرار دهند.

سینی لاری و همکاران (2015) مطالعه ای با عنوان عملکرد مدیریت زنجیره تامین سبز بر اساس مشتری در یک شرکت با استفاده از روش حداقل مربعات استفاده کرده است سنجیدند. یافته ها تایید می کنند که تولید کنندگان می توانند به فشار مشتری با انتقال الزامات زیست محیطی بالادست در زنجیره تامین، یا با همکاری یا نظارت بر عملکرد زیست محیطی تامین کنندگان پاسخ دهند.

وانگ و همکاران (2015) ، مطالعه ای تحت عنوان ” بررسی موانع اتخاذ مدیریت زنجیره تأمین سبز در صنعت بسته بندی غذا”  با استفاده از رویکرد ای اچ پی انجام دادند . نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این واقعیت است که فقدان آموزش کافی، آگاهی پایین مشتریان و همچنین فقدان فشار لازم برای پذیرش زنجیره تأمین سبز در زمره تأثیرگذارترین مؤلفه ها در پذیرش مدیریت زنجیره تأمین سبز شناسایی شده اند.

پرازنتیج و همکاران(2017) ، مطالعه ای با عنوان ” چارچوب QFD-MCDM مجتمع برای انتخاب تامین کننده سبز” انجام دادند .رهیافت پیشنهادی به روابط متقابل بین ملزومات مشتری (CR ها) با کمک روش آزمایشگاه ارزیابی و تصمیم گیری (DEMATEL) می پردازد. مدل گسترش عملکرد کیفیت (تکنیک QFD) برای استقرار یک ماتریس رابطه مرکزی به منظور شناسایی درجه رابطه بین هر جفت از معیارها و ملزومات انتخاب تأمین کننده استفاده می شود. در نهایت، ارزیابی متناسب پیچیده (COPRAS) برای اولویت بندی و رتبه بندی تأمین کننده جایگزین استفاده می شود. یک مطالعه موردی برای نشان دادن شایستگی و استعداد روش پیشنهادی ارائه شده است.

بهاردواج (2017) مطالعه با عنوان ” شاخص های عملکرد زنجیره تامین مدیریت سبز در صنایع کشاورزی: با استفاده از رویکرد سلسله مراتبی ​​را بررسی کردند.”. پس از مرور گسترده ادبیات و مشاوره کارشناسان صنعتی، این مطالعه 13 شاخص عملکرد و 79 زیر شاخص را پیشنهاد کرده است. به این نتیجه رسیده ایم که مدیریت محیط زیست داخلی، طراحی محیطی و فشار قانونی به عنوان سه شاخص برتر عملکرد رتبه بندی می شوند.

ژو و همکاران (2017) ، مطالعه با عنوان ” نقش رهبری ارتباطی مشتری در بهبود عملکرد محیطی و اقتصادی از طریق مدیریت زنجیره تامین سبز” انجام دادند . نتایج آماری از طریق تجزیه و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان می دهد که هر دو اثر تعدد و میانجی وجود دارد. CRG بخشی از فعالیت زنجیره تامین سبز را بر عملکرد محیطی متمرکز می کند. با این حال، رابطه و اعتماد می تواند برای نوآوری سبز برای به دست آوردن عملکرد زیست محیطی مضر باشد. نتایج آمارها مکانیسم های حکومتداری موثر را از دیدگاه روابط مشتری برای رسیدن به نتایج محیطی و اقتصادی با استفاده از روش های زنجیره تامین سبز مشخص می کند .

آنتوهی و همکاران (2018) ، مطالعه ای با عنوان ” ارزیابی زنجیره تامین سبز با استفاده از رویکرد ای اچ پی و تاپسیس فازی ” انجام دادند . یک مجموعه معیار / زیر معیار در یک چارچوب متحد شناسایی شد و اهمیت نسبی آنها با استفاده از الگوریتم پردازش سلسله مراتبی تحلیلی (AHP). علاوه بر این، تامین کنندگان براساس عملکرد آنها  ارزیابی و رتبه بندی شده اند تکنیک فازی برای ترتیب اولویت با شباهت به الگوریتم ایده آل (FTOPSIS). این کاربرد و اثربخشی رویکرد پیشنهادی از طریق یک مطالعه موردی واقعی با رتبه بندی نسبتا معقولی از تامین کنندگان انجام شد .

چاترجی و همکاران (2018) ، مطالعه ای با عنوان ” ارزیابی عملکرد تامین کنندگان در زنجیره تامین سبز” انجام دادند 5 بعد اصلی شامل تولید سبز، طراجی سبز، انبار سبز، خرید سبز و حمل و نقل سبز و تعداد 15 شاخص به عنوان عوامل موثر بر زنجیره تامین سبز در نظر گرفتند. با استفاده از روشهای دیمتل-ANP و MAIRCA به ارزیابی تامین کنندگان پرداختند در واقع با روش ترکیبی دیمتل و ANP وزن عوامل را محاسبه کردند و با روش MAIRCA نیز به رتبه بندی تامین کنندگان پرداختند.

بناییان و همکاران (2018) ، مطالعه ای با عنوان “انتخاب تامین کنندگان با روش تصمیم گیری گروهی در شرکت صنایع غذایی” انجام دادند 4 بعد اصلی شامل کیفیت، سطح خدمات، قیمت و سطح مدیریت زیست محیطی و تعداد 8 شاخص به عنوان عوامل موثر بر انتخاب تامین کننده در نظر گرفتند. با استفاده از روشهای ویکورفازی و تاپسیس فازی به رتبه بندی تامین کنندگان پرداختند.

یالسین و کیلیک (2019) مطالعه ای با عنوان ” انتخاب تامین کننده سبز از طریق یک رویکرد تصمیم گیری چند شاخصه یکپارچه” انجام دادند. دو روش تصمیم گیری چند شاخصه ، (Intuitionistic Fuzzy AHP (IF-AHP و PROMETHEE ، به روشی یکپارچه برای رسیدگی بهتر برای مساله انتخاب تامین کننده سبر استفاده شدند.  اول ، وزن نسبی معیارها توسط IF-AHP تعیین شد ، این امر به تصمیم گیرندگان (DM) اجازه می دهد تا با عدم قطعیت روند ارزیابی مقابله کنند. پس از آن ، وزن معیارهای به دست آمده در روش PROMETHEE برای بهترین رتبه بندی تأمین کنندگان جایگزین استفاده شدند. مطالعه موردی در صنعت تصفیه هوا برای اثبات اعتبار روش پیشنهادی انجام شد.

زاید و همکاران(2019) مطالعه ای با عنوان “یک تکنیک یکپارچه از Neutrosophic-ANP برای انتخاب تأمین کننده” انجام دادند. هدف اصلی مطالعه تکنیک فرآیند شبکه تحلیلی در محیط نوتروزوفیک و ارائه روشی جدید برای فرمولاسیون مساله تصمیم گیری چند معیاره در ساختار شبکه خارج از نوتروزوفیک و ارائه راهی برای بررسی و محاسبه درجه اجماع توافق تصمیم گیرنده ها است. ایشان در ANP از نظریه مجموعه نوتروزوفیك استفاده كردند تا بتوانند بر این مسئله غلبه كنند كه تصمیم گیرندگان بتوانند دانش یا اختلاف عقاید افراد مشاركت كننده در تصمیم گیری گروهی را برای مشخص كردن مقادیر ارزشیابی قطعی نسبت به قضاوت های مقایسه محدود كنند. ایشان قضاوت مقایسات زوجی را به عنوان اعداد مثلثی نوتروزوفیک فرموله کردند.

عبدالله و همکاران(2019) مطالعه ای با عنوان”کاربرد روش PROMETHEE برای انتخاب تامین کننده سبز: یک نتیجه مقایسه ای مبتنی بر توابع ترجیحی” ارائه دادند. اولویتی از تامین کنندگان سبز با استفاده از PROMETHEE تحت توابع ترجیحی معیار معمول ارائه شده است. نتایج قابل مقایسه برای بررسی تأثیر توابع اولویت مختلف در اولویت نهایی ارائه شده است. هفت معیار اقتصادی و زیست محیطی ، چهار تامین کننده و پنج تصمیم گیرنده ساختار اصلی در مساله انتخاب تامین کننده سبز بودند. داده ها از طریق ارتباطات شخصی با تصمیم گیرندگان با استفاده از مقیاس پنج امتیاز لیکرت جمع آوری شد. الگوریتم PROMETHEE تحت تابع معیار معمول پیاده سازی شد ، و نتایج نشان می دهد که تأمین کننده A1 جایگزین برتر است. نتایج مقایسه نیز نشان می دهد که تأمین کننده A1 علی رغم تفاوت در توابع ترجیحی مورد استفاده ، جایگزین برتر است.

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

برچسب‌ها: مجله ی دانستنی ها , مدیریت کیفیت , انتخاب تامین کننده ,